بررسی نظام تنشی گفتمان در مردی که خواب است اثر ژرژ پرک رویکرد نشانه-معناشناسی

این مقاله تلاشی است در جهت بررسی نظام تنشی گفتمان در رمان مردی که خواب است اثر ژرژ پرک. هدف ما این است تا با مطالعه­ی روابط ارزش­ها و فراارزش­ها در بعد تنشی گفتمان، به تبیین شرایط تولید و دریافت معنای پنهان متن بپردازیم. جملات مبهم، توالی توهمات و آهنگ شاعرانه­­ی رمان موجب شد تا به دنبال شیوه­ای باشیم که قادر به پاسخگویی همه­ نیازمندی­های فهم متن باشد. بررسی­های ما نشان می­دهد که درنشانه-معنا­شناسی مبتنی بر دیدگاه پدیدارشناختی، جریان معناسازی تابع فرآیند تنشی است. از طریق همین فرآیند تنشی است که ارزش­های مطلق تنهایی، بی­تحرکی و بی­تفاوتی پدید می­آید. نخست به معرفی مبانی نظریه­های نشانه-معناشناسی عاطفی و حسی-ادراکی می­پردازیم، سپس نقش فراارزش­های عاطفی و ادراکی را درفرآیند جریان­سازی ارزش­های مطلق و جهانشمول گفتمان مورد توجه قرار می­دهیم.